تولید فولاد
توسعه صنعتی در طول قرن ها به شدت به تولید فولاد بستگی داشت زیرا این فلز ساختارهای فیزیکی و سیستم های حمل و نقل را همراه با بخش های مختلف صنعتی دیگر شکل می داد. تولید فولاد تغییرات انقلابی را تجربه می کند زیرا جامعه اکنون به سمت شیوه های پایدار و روش های موثر و پیشرفت های دیجیتالی در حال گذار است. صنعت تولید فولاد از طریق پیشرفتهای تکنولوژیکی و جایگزینهای سبز علاوه بر روشهای نوآورانه توسعه محصول، به سوی آیندهای پایدار پیش میرود.
فولادسازی با کوره قوس الکتریکی (EAF) در چند سال گذشته اهمیت زیادی پیدا کرده است و به دنبال افزایش تقاضا برای شیوههای تولید متحمل محیطزیست، به عنوان رویکرد تولید اساسی برای تولید فولاد آینده میباشد. فرآیند فولادسازی کوره قوس الکتریکی ضایعات فولادی را به جای کوره اکسیژن پایه (BOF) با استفاده از برق برای تولید فولاد با کارایی بیشتر با انتشار کمتر ترجیح می دهد.
فولاد تقریباً در هر جنبه ای از زندگی از ساخت و ساز و اتومبیل گرفته تا لوازم خانگی استفاده می شود. با این حال، ساخت فولاد برای محیط زیست به ویژه از نظر انتشار کربن که 30 درصد است هزینه دارد. به طور معمول از زغال سنگ کک در فرآیند ساخت فولاد استفاده می شود، اما سوزاندن کک مقدار زیادی CO2 را در جو آزاد می کند.
در طی چند سال گذشته کوره قوس الکتریکی (EAF) به عنوان یکی از مهم ترین نوآوری هایی که صنعت فولادسازی را تعریف می کند، ظهور کرده است. پیش از این، رایج ترین عملیات تولید فولاد از کوره های بلند استفاده می شد که از سنگ آهن و زغال سنگ استفاده می کردند. اما پس از آن با پیشرفت تکنولوژی EAF، فولادسازی سازگارتر با محیط زیست و سازگاری با نیازهای کنونی جهان شد.